وَخِزِن بِرِم به جِه باغ انگورا رِ وا کِنِم *** گِلِّه هارُ کشمیشارِ از همدِگَ سوا کِنِم
وَخِزِن بِرِم که مِیما دِگه چشم برامایَن *** ما باید روزیمارِ از مِیما بِرِم پیدا کِنِم
مِدَنُم کِه سختَ از صبح تا نِماشُم دِ جِه باغ *** دِ هَوِه گرم بِرِمُ کارارِ روبه را کِنِم
ولی ای روزا همش لطفِ خدایَه به ماها *** ما باید صبر کِنِم و کارِ خدا رِ نگاه کِنِم
مینِ ای باغا ، خودش بهشتِ مایَه دِ زِمین *** چه قِشنگَ دِ جِه باغاهُم خدا خدا کِنِم
فصلِ انگور وا کُنی فصلِ بهارهَ بِرِ ما *** وَ خِزِن بِرِم بِه جِه باغ انگورا رِ وا کِنِم .
درباره این سایت